Collin pakt nog een beker: verslag van het HWP-bekertoernooi

Als memorabele vroege uitschakeling is te noteren de nederlaag (in luttele zetten) van Harry tegen Ton van Kempen in de eerste ronde.

In de tweede ronde verliep alles volgens het boekje. Maar in de derde ronde moesten er enkele sterke spelers uitvallen omdat ze tegen een andere sterke moesten: Max verloor van Indra, Collin won van Cees Visser en Enno van René Duchêne wegens terugtrekken van René.

In de vierde ronde vloog Indra eruit tegen Collin en Enno wipte René in 't Veld.

En toen waren er nog maar vier over in de halve finale. Opmerkelijke verschijning in dit milieu was Bart de Valk. Wat kan hij presteren als hij zijn werkende bestaan beëindigt en zich helemaal op het schaken toelegt? Bart versloeg achtereenvolgens Luuk van den Broek, Ben de Jong, Peter Beerens en Sylvain de Ruijter. Dat leek Enno een buitenkansje om de finale te bereiken, want tegen 300 elopunten meer, dat moet zich toch laten gelden? Het werd een grote, en onverwachte, deceptie. Enno koos voor de Maroczy-bind tegen Barts Hyper Accelerated Dragon (HAD), die ik zelf met zwart ook speel. Alles was me dus gunstig gezind.

 
Noordhoff-De Valk na 20 .. Db8

Zwart heeft eigenlijk alleen maar wat heen en weer gespeeld en wits stelling is overweldigend (+1 voor wit), maar hij moet het nog wel even uitmaken. Maar wat doe ik? Slappe, veilige zetjes doen, waardoor het niet echt opschiet:

 
Noordhoff-De Valk na 25 .. Ld7

Ik zal aan mijn psychiater moeten vragen waarom ik hier 26 Lg2 en niet 26 Lxd7 speel. Zwarts witveldige loper dekt veel belangrijke velden (zoals c6) en wits tegenhangende loper doet niet zo veel. Na 27 Lxd7 Txd7 28 b5 gevolgd door Pd5-b4-c6, is wit een heel stuk opgeschoten. Terwijl slaan op d5 de vreselijke zwakte van c6 blootlegt.

Enkele zetten vind er een drama plaats, voor mij dan.

Noordhoff-De Valk na 31  .. Lf8

Ik dacht dat ik hier al een eind richting het punt was, maar de machines vinden wits voordeel bescheiden. Maar wat speel ik nou: 32 Lf6?? in de veronderstelling dat zwart na 32 .. Tc7 helemaal opgeknoopt staat, wat overigens ook niet waar is, de machines vinden het 0,0!
Maar Bart was goed wakker: 32 .. Lg4 (ik had de heerschappij van zwart over de witte diagonaal c8-h3 wel gezien, maar wat helpt dat als je dat op het moment suprême even vergeet). Ik gaf direct op, want zwart wint een stuk.

Omdat Collin van David won, was de finale dus Collin-Bart, welke door Collin werd gewonnen. We zijn benieuwd naar die partij, want dat was een loodzware manoeuvreerpartij.

Max' bijdrage aan het bekertoernooi was niet echt om over naar huis te schrijven, maar een leerzaam schaakcollege wilde hij wel kwijt.

'Bekeren is lastig ook tegen tegenstanders met 600 rating punten minder, zoals mij in de eerste ronde overkwam, achter de zwarte stukken, tegen Jan-Willem Spanjer. Maar bekeren is ook leerzaam, zelfs na drie zetten. Wit speelt het befaamde Blackmar-Diemergambiet, zonder de zetten 2. Pc3 Pf6.


Spanjer-Merbis na 3. f3

En dat maakt verschil: wit kan na slaan op f3 gewoon c3 en Ld3 spelen, en dat bleek toch makkelijk spelen voor hem; het nadeel is wel dat nu 3… e5! mogelijk is en ook heel goed. Als ik dat had geweten of gezien, zou ik misschien wel een makkelijker avond hebben gehad.

En dat had ik nu bepaald niet. Wit bouwde gewoon een aanval op, en nu had ik moeten verdedigen met 27 … Tb8 of zelfs met de typische computerzet 27 … b6!?

 
Spanjer-Merbis na 27. Tfb1

Ik dacht dat 27 … cxd4 gewoon kon (en speelde het ook), maar we misten allebei dat 28. Pxd4 Dxc5 29. Tc4 De5 30. Pb5 Dxc3 31. Pc7+ Kb8 32. Pa6+ remise is door eeuwig schaak. Maar waarschijnlijker is dat Jan-Willem hier nog gewoon voor het volle punt ging.

En daarmee was het nog niet afgelopen:

Spanjer-Merbis na 40 …Pe7

Wit speelde hier 41. Ta2 waarna zwart verder kon met het moedige 41 … a5!, maar na 41. Tcb7 heeft zwart niks beter dan 41 …Pc6 en dan dwingt 42. Tc7 zetherhaling af. En dan laat ik de stelling waarin wit een stuk kon winnen tegen drie pionnen nog niet eens zien.