Indra wint op glorieuze wijze het rapidkampioenschap

En daar zat ook de crux, want Indra had alle toppers al gehad (op Max na dan), terwijl Enno Noordhoff (stond gelijk met Indra na 12 ronden) nog een stevig programma voor de boeg had. Een korte, laffe remise tegen Rene Duchêne waarmee beiden de kans op de titel ernstig verkleinden. Enno won in ronde 14 een opwindende partij tegen Hubrecht, waarin een dameoffer tegen twee lichte stukken meer verdiend had. Dit had tot gevolg dat Enno in de laatste ronde tegen Collin Boelhouwer om de tweede plaats mocht spelen. Collin had een slechte vierde speeldag met 1 uit 3 door nederlagen tegen Rene Duchêne en Ben de Jong, maar ging de slotavond voor zilver.

Om de eerste plaats ging het dus niet: stoomtrein Indra scoorde 100% en kwam zo met 1,5 punt voor over de eindstreep.

Enno vergiste zich tegen Collin lelijk in de opening (de Taimanov is geen Kan) en ging roemloos ten onder. Collin kreeg zo, door zijn 3 uit 3 score, toch nog de prijs voor de tweede plaats.

In de eindrangschikking valt wel op dat alle spelers van het eerste de lakens uitdeelden: alleen Enno bevindt zich daartussen. Vervolgens volgen keurig netjes de lieden van het tweede.



Groep 2 (rating 1500-1799)  kende ook een spannende slotavond. Sjoerd van Raaij, altijd pittig in rapid en blitz, was de grote kanshebber, maar door twee nederlagen (tegen Collin en René in 't Veld) moest hij in de laatste ronde nog wel winnen van Kir Teo, wat hij dan ook deed. Toch nog eerste, gedeeld met Bart De Valk en Sylvain de Ruijter. Sjoerd werd eerste doordat hij Bart de Valk had verslagen Maar Sjoerd en Sylvain hadden elkaar niet getroffen, dus werd een ander criterium uit de kast getrokken: Sjoerd had alle 15 partijen afgewerkt, terwijl Sylvain drie byes had opgenomen. Sylvain mocht de tweede prijs in ontvangst nemen wegens zijn overwinning op Bart de Valk.

In groep drie (ratings onder 1500) ten slotte wist Rens Zuiderveld het halfje voorsprong dat hij na 12 ronden had op vijf achtervolgers exact vast te houden. Van de vijf achtervolgers bleven alleen Jeroen Meulendijks en Jaap Rotte over. Jeroen ontving de tweede prijs, omdat hij zes partijen (dus geen zes byes) meer gespeeld had dan Jaap.

Er zal nog veel nagepraat over dit geslaagde toernooi, rapidden zit in de lift. De rapidcommissie gaat uitgebreid evalueren en zal tot aanbevelingen komen.

Twee punten waar we niet over nagedacht hadden, moeten daarbij zeker aan de orde komen:
1. Welke (volgorde van) criteria hanteren we bij gelijk eindigen?
2. Mogen er nog remisebyes opgenomen worden op de laatste of twee laatste speelavonden?

Rest mij de uitvoerders van de speelavonden, met name Peter Beerens, Harry Lips en Willem de Ruig te complimenteren met hun adequate, snelle en foutloze leiding tijdens de speelavonden. Misschien volgend jaar nog wat rondjes erbij?