Spring naar hoofd-inhoud Skip to page footer

Dagboek van een tienkamper (4): Intervisie

Richard Breurkes | | Toernooien | 2 reacties

Na een druk bezocht en hectisch weekend, is de rust weergekeerd in ons lieflijk dorpje achter de duinen. Zelfs de Gong is nu weer goed te horen.

Maar helaas word ik erdoor niet ontwaakt uit mijn Remise Roes. Nog nooit 4-op-een-rij op deze manier gespeeld. En iedereen weet dat roesjes verdoven, je ongevoelig maken voor prikkels. Het waarnemingsvermogen ernstig vermindert. In deze schijnbaar vredige staat, wordt niet verliezen een verlammende angst. Bang om risico’s te nemen, die, zoals we ook allen weten, niet altijd worden beloond in ons wrede spel.

Door mijn vrij snelle kleurloze remise, kan ik heerlijk op verkenning gaan. Pal achter de leegte van de rustende toppers, kan ik mij proberen te verdiepen in de  inspanningen van Jan B. (2C; ½ uit 4). Terwijl ik zijn stelling probeer te doorgronden, wijst Willem de R. (8B; 1 uit 4) op een weinig bekende regel in het schaakspel. Wanneer het wit lukt om alle stukken op uitsluitend zwarte velden te plaatsen voor de 30e zet, dan mag hij de partij reglementair opeisen. Onduidelijk is het, mocht het zwart lukken om op hetzelfde moment alle stukken op witte velden te plaatsen, of dan een remise regel geldt.  Jan weet dit natuurlijk wel als zwartspeler, maar nog voor Willem zijn uitleg heeft afgerond, stopt hij de klok en schudt sportief de hand van de nieuwe koploper. Er wordt zelfs geen arbiter bij geroepen om de claim te bevestigen. Ik wist het niet. Misschien is er een dokter in de zaal?

De voormalig toernooiarts Alex R. (4A; 1 uit 4) speelt na jaren trouwe dienst bij de toppers, gewoon mee in de grote zaal. Heb een aantal jaren zijn recepten mogen uitvullen in de apotheek in Heemskerk. Geschreven op papier van zijn Curaçaose praktijk waren ze niet te missen. Als we toch de overzeese gebiedsdelen bezoeken, loop ik via het “Paadje van Ree” naar de strandtent waar ook een 50-tal schakers een waarlijk paradijs hebben toegewezen gekregen. En je verzint het niet, maar ik zie de Antilliaan Octavio C. (5B; 3 uit 4) een toren eindspel prachtig afsluiten.

 

De liefhebbers zullen meteen het Lucerna-motief herkennen.

Onze vriendelijke rijksgenoot vertelde me later dat hij gisteren zijn meerdere moest erkennen in Martijn E. (5B; 3 ½ uit 4) die hij als toekomstige groepswinnaar ziet. Bij zulke voorspellingen wijs ik ook graag op onze nieuwe clubgenoot Michael K. (4C; 3 uit 4). Ook kan ik nu vrijuit praten over de verrichtingen van Kir T. (5C; 2½ uit 3). Hem is een glanzende start ontnomen, vanwege het terugtrekken van een van de deelnemers in zijn groep. Terug van mijn omzwervingen, kan ik in de Moriaan genieten van een spectaculair slot bij Ad H. (4B; 3 uit 4). Hij durfde risico’s te nemen als witspeler in de “Najdorf met Lg5” door de loper te offeren op b5. In gierende tijdnood probeert de tegenstander zijn noodlot te ontlopen. Zonder succes.

Een wijs man zei laatst over onze milieu-inspanningen: “…..zolang wij  aan dood hout een hogere waarde toekennen, dan aan nieuwe aanplant, zijn onze acties gedoemd tekort te schieten.” Ons feest in Wijk aan Zee laat iedere dag weer zien dat schakers met hun oneindige creativiteit, dood hout tot leven laten komen. Met als fantastisch resultaat een levendig en iedere keer nieuw spektakel.

Verdere verdoving werd toegediend met het drinken van de Texelse Toverdrank. Tijdens de analyses komt Sander S.(4C; 2 uit 4) zijn partij delen met een hermafrodiet. U raadt het al: remise.

Op deze dag dat Anish G (Masters; 5 uit 8) heerlijk heeft gedroomd van zijn komende overwinning.

Plaats nieuwe reactie

Reacties (2)

  • Adrie Pancras
    Adrie Pancras
    24.01.2023
    Willem heeft gelijk. Wanneer al de witte stukken binnen 30 zetten op een zwart veld staan, dan heb je gewonnen.
    Dit is een minder bekende regel die in dezelfde paragraaf staat als het hebben van vier witte paarden. Ook dan mag je de winst claimen.
    In de begintijd van HWP - toen HWP nog gewoon schaakclub Max Euwe Haarlem heette - heeft toenmalig voorzitter Hoogland het voor elkaar gekregen: vier witte paarden op het bord. De naam van de club moest gelijk gewijzigd worden naar "De Vier Witte Paarden van Haarlem". Dat vonden de andere bestuursleden wel een beetje lang en uiteindelijk werd een compromis gevonden met de naam "Het Witte Paard".
    Helaas bleek dat er al drie schaakverenigingen zo heetten en bleek het Zaanse witte paard zich al eerste bij de schaakbond gemeld te hebben. En daarom heet HWP tegenwoordig HWP en de laatste jaren zelfs HWP Haarlem.
  • Tanes
    Tanes
    25.01.2023
    Wat geestig, Richard, in ieder geval een Meesterscribent.