Dagboek van een tienkamper (5): Respect
Eigenlijk een raar, haast beledigend woord; ouderdom. Of was in vroeger tijd vergeetachtigheid die samen gaat met de jaren, al bekend onder die naam. Mijn Roemeense vriend Lucian M. (6E; 1 uit 5) vroegere violist in het Noord Hollands Philharmonisch Orkest, speelt zijn zetten krom gebogen, moeizaam en traag. Zijn kleine kenmerkende handtasje voor pijp en tabak, is er nog steeds. Roken mag niet meer, alles is beperkt.
Wat een verschil met onze Jan van D. die de tijd nog regelmatig doet stil staan. De godengroep heet “Masters”, met een verwijzing naar Neerlands trots uit gouden tijden. Maar de gemiddelde leeftijd van de spelers, verklaart waarom de Texelse Tappers niet als shirtsponsor te zien zijn. Geheel in tegenstelling tot de kleding van de bruisende bediening in het paradijselijke strandpaviljoen SunSeaBar.
Eigenlijk zou ons dorpscafé “Avondrood” moeten heten. Waren de demonstratieborden al slecht verlicht en daarom de toelichting onnavolgbaar, vandaag doet Meester Hans R. er nog een schepje bovenop. Voor het bord staande, met de rug naar zijn beperkte publiek, ieder zicht blokkerend, mompelt hij zijn wijsheden. Het luidruchtige rumoer uit het café overstemt het gemor van de toehoorders. Meester Hans trekt geen volle zalen meer!
Eigenlijk een somber beeld dit verslagje zo ver. Onnodig na mijn eerste overwinning, na een schier eeuwige remisereeks. Zou moeten juichen na een spannende partij met wisselende kansen. Genieten van de zoete smaak van de winst.
Of is het grauwe weer de oorzaak, en besef ik me dat de wereld van ouderen langzaam verandert in een mistig beeld met flarden van zonneschijn? Soms helder en duidelijk, vaak onzichtbaar en koud. Zwervers; dakloos in hun eigen denken. Misschien wel omdat mijn schoonouders deze week verhuizen van “Thuis” naar “Tehuis”.
Eigenlijk heb ik oprecht spijt omdat ik mijn partij van vandaag niet heb geanalyseerd met mijn tegenstander. Het is een soort recht dat de verliezer verdient. De analyse doet eer aan de inspanningen van je opponent. Nu loop ik de borden af op zoek naar rust en bezinning. René D. (1A; ½ uit 5) kijkt zorgelijk in een groep met veel “0Fs”. Collin B. (2B; 2 uit 5, met dank aan Bart G.) lijkt een pluspion te hebben bij ongelijke lopers. Frank H. (4B; ½ uit 5) ook zijn stelling straalt. Helaas is het moeilijkste in schaken het winnen van goede stellingen.
Eigenlijk moeten we blij zijn met die paar Suske en Wiske’s in de zaal met overwegend Krasse Knarren. Ook al winnen ze bijna altijd onze groep. De vaak dartelende stuiterbal in groep 4F is mooi vastgelegd op twee foto’s in de Gallery op de TSCT website. Net als de weerspiegeling van clubgenoot Kir T. (5C; 3 ½ uit 4 !) Prachtige beelden!
Mijn vader wilde ons kinderen vooral mooie herinneringen meegeven in het leven. Bijzonder dat juist de waardigheid en de herinneringen juist als eerste verminderen…….eigenlijk.
Op deze dag dat Anish Giri (Masters; 6 uit 9) de huidige en de toekomstige wereldkampioenen aan zijn zegelijst heeft toegevoegd, op weg naar zijn eerste overwinning in Wijk aan Zee.
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.