Eerste wint met zeven man in Groningen

Een coronabesmetting, een stel ontstoken kiezen en een late afmelding voorkwamen dat we zelfs met tien man in het Jannes van der Wal Denksportcentrum aantraden. Gelukkig is de opkomst bij de Groningers ook niet meer wat het geweest is, en daarom werd vooraf afgesproken dat het een treffen van acht tegen acht zou worden, in wat door het vreemde competitieverloop toch zomaar een vierpuntenwedstrijd tegen degradatie zou kunnen worden.

Wij stonden daarbij dus direct met 1-0 achter, maar heel lang konden de Groningers daar niet van genieten, want Indra maakte vrij snel gelijk. Hij voorkwam daarmee dat hij in tijdnood zijn bord zou moeten verlaten om de parkeermeter bij te vullen. Na een gelijkopgaande opening wilde Indra's tegenstander dolgraag e2-e4 spelen, maar dit had hij beter op zet 1 kunnen doen dan op het moment van spelen. De poging om het centrum in handen te krijgen pakte averechts uit, waarna de isolani op d4 een constante bron van zorg werd. Na een foutje in de afwikkeling sloeg Indra simpel toe:

Hier moet wit aan de noodrem trekken met 25.Pa3 - ook geen pretje - maar na 25.Tc1 Txc1 26.Dxc1 De6! waren er te veel zwaktes om te dekken. Na 27.Dc3? De2+ 28.Kh3 Pd5 werden de handen geschud.

Helaas kwamen we opnieuw op achterstand doordat Bruno tegen een nederlaag aanliep. Door het ontbreken van onze achtste speler (of de negende, of de tiende, zo u wilt) leek het ons raadzaam om het hoogste zwartbord (4) op te offeren en Bruno door te schuiven naar 6. Daar trof hij echter de sterkste Groninger van het stel, die ook direct na de opening de duimschroeven aandraaide. Net toen het ergste voorbij leek, ging Bruno  opnieuw in de fout, en vervolgens was er geen redden meer aan.

Een andere last minute wijziging in de opstelling pakte beter uit. Pieter schoof door naar 5, om zo plaats te nemen achter de witte stukken. Werp een blik op Pieters stelling en je weet of het een Pieterstelling is - en jawel, dat was het vandaag. Zelf was hij minder enthousiast, en het moet gezegd dat zijn karakteristieke koningsaanval wat gekunsteld werd ingezet. Er ontstond een zeer complex middenspel met hysterisch op hol geslagen paarden die alle kanten op konden springen, en dat nog deden ook. 

Hier beging de zwartspeler met 23... let wel, het is zet 23...Pdc5 een grote fout. Aangewezen was 23...Lxd5 24.exd5 Pf4, maar na het gespeelde 24.Tad1 gaat dat niet meer omdat pion e5 hangt. Lastig, lastig, met nog vier minuten op de klok. Heel lastig zelfs, dacht de zwartspeler. Wat ontzettend lastig. Zo lastig dat hij de volle vier minuten nadacht, niets kon bedenken, en door zijn vlag ging, jawel, op zet 24.

24 Zetten, daar komt Richard Duijn normaal gesproken zijn bed niet voor uit. Maar vandaag had ook hij voor zijn doen een miniatuurtje: binnen 40 zetten was het pleit beslecht. "Zeg maar Caruana-Carlsen, waarbij ik Carlsen ben, maar dan wel win", aldus Rini zelf - na enige inspectie best een redelijk adequate samenvatting. Het is de vraag of de wereldkampioen alle zetten van Rini de puntenmachini zou goedkeuren, maar het zonder schroom slaan op a4 hier zeker wel:

Wit zag die pion nooit meer terug en Rini maakte het voortreffelijk af.

Dat gold iets minder voor Collin. De stelling van zijn tegenstander leek al rap rijp voor de sloop, nadat die getroffen werd door een acute vlaag van volstrekte krankzinnigheid - anders kan ik niet verklaren waarom zwart hier vrijwillig met zijn loper op c3 slaat.

Het ging allemaal redelijk volgens plan, tot de zwartspeler in het eindspel met zware stukken verwarring stichtte met 34...h3:

Na 35.Dxh3? (met 35.gxh3 behoudt wit het voordeel) 35...Th7 is het plotseling remise: 36.De3 Th1+ 37.Kf2 Df5+ met eeuwig schaak. Dit vooruitzicht verleidde Collin tot een bizarre winst- (doch feitelijk een verlies)poging: 36.Dxh7?!?! Txh7 37.Te7+ Ka6 38.Txh7 Df5+ 39.Kg1 Dxh7 40.Tf1 Df7.

De oppervlakkige observant zou denken dat Collin misschien het verlies van zijn toren gemist had, maar niets is minder waar: hij dacht in deze stelling minstens remise, en mogelijk zelfs winstkansen te hebben. Daarvoor staat de pion op de zesde rij echter niet ver genoeg. In werkelijkheid is het zwart die op winst kan spelen, maar dat gebeurde niet en zo werd alsnog de vrede getekend.

Conclusie: Richard was een stuk slagvaardiger dan Collin, en bevestigde dat later op de dag nog eens tijdens de groepsopdracht "Ontdek of dit restaurant plaats heeft voor zes personen".

Dan een louterend moment bij Bart. Hoewel die al twee jaar coronavrij is, heeft hij blijkens zijn prestaties achter het bord toch wat brain fog opgelopen tijdens de pandemie. Vandaag ging het van een leien dakje: een kwaliteitsoffer waar zijn tegenstander nooit op in had mogen gaan leverde een vorstelijke stelling met vooral een beestachtig loperpaar op:

De zwarte stukken staan als versteend in de verdedigingsstand, en natuurlijke zetten als 23.Te1 of het geplande 23.Lc3 spelen vanzelf. Maar nee, het moest natuurlijk ingewikkeld met 23.Ph5. Ook prima, maar dan moet je na de rommelzet 23...Pf5!? niet panikeren en gewoon slaan: 24.gxf5 gxh5 25.f6+ Kh8 26.Lc3. Nuchter beschouwd: de materiaalverhouding is onveranderd, wit heeft nog steeds zijn beestachtige lopers, alleen staat de zwarte koning een stuk minder veilig. In plaats hiervan volgde 24.Pf4? waarna zwart ineens 24...Df6 heeft, de ongedekte toren aanvalt, met een volgend Ph4 netjes g6 dekt en zelf ineens ook dreigingen heeft. Na 25.Dc3 Dxc3 26.Lxc3 Ph4

zag zwart zijn kans schoon door remise aan te bieden. De partij totaal gekanteld, de tegenstander vol zelfhaat: normaal gesproken weet de witspeler hier niet hoe snel hij de uitgestoken hand moet vastklampen. Na een in allerijl ingelaste teamvergadering bleek ook nog eens dat remise waarschijnlijk genoeg was voor de teamoverwinning. Gezien de eerdere riante stelling kon Bart hier echter moeilijk mee leven. Hij boog zich daarom nog eens goed over de stelling, constateerde dat zwart na 27.Ph5! nog wat problemen heeft, voorzag dat het ongetwijfeld zou eindigen in een vreselijk drama maar kon een kans op enig eerherstel ook niet versmaden, en speelde derhalve door. Terecht, want enkele zetten later stond het zo:

Na 32...Tc8 33.Pd6 verloor zwart have en goed, en daarmee de partij.

Tot slot Jan-Willem. Hij was het langst bezig, en probeerde water uit steen te persen in een dame-eindspel. Hoewel de partij na afloop niet uitgeanalyseerd mocht worden omdat Richard trek had, leek het erop dat tijdens de hele partij het evenwicht niet noemenswaardig verbroken was. Dat bleek echter niet het geval, want JW was een heel eind op de goede weg.

Zwarts dame staat ernstig buitenspel, maar meer breekzetten dan 48.h5 heeft wit niet. Na 48...gxh5 49.Dxf5+ g6 moet zwart het kunnen houden, maar het gespeelde 48...Kh6? was niet de goede reactie. Jan-Willem miste alleen dat hij na 49.Dd6 Kxh5 niet 50.Df8 maar 50.Df4! had moeten spelen.

50...g5 is verplicht, maar zwart komt na 51.Dxf5 (dreigt mat via h7) Kh6 (51...g6?? 52.Dh3 mat) 52.De4 in Zugzwang.

Het zij JW vergeven, maar het is wel een mooi plaatje.

Hoe dan ook, vijf bordpunten waren voor deze ene keer voldoende voor de volle buit. We hebben ons hiermee veilig gespeeld, en ons wachten nu nog drie thuiswedstrijden. Enschede, Wageningen, Leeuwarden: ze moeten er maar zin in hebben.