Berelovich alleen op kop

Minder vredelievend ging het er in de derde ronde van het BDO Premier Tournament aan toe bij de Konings-Indiër die Christian Richter en Roeland Pruijssers op het bord brachten. Pruijssers greep al snel het initiatief en zette Richter onder druk met actief stukkenspel en een nare pion op d4. In de analyse waren de heren het er snel over eens dat in de diagramstelling pionwinst met 22.Txc7 zou falen op 22...De5 gevolgd door 23...Pxg3, maar ome Fritz doet daar niet moeilijk over: 22.Txc7 De5 23.Tc2 Pxg3 24.Lxd5 Pxe2 25.Txe2 en wit blijft materiaal voor. Nadat Richter zich enkele zetten later gedwongen zag een kwaliteit te offeren (gewoon 27.bxc4 was een stuk taaier) kwam hij er niet meer aan te pas en nestelde Pruijssers zich op een gedeelde tweede plek in het klassement. 

 Ratingfavoriet Aleksandar Berelovich staat na de derde ronde alleen aan kop. Zijn scalp van de dag, Daan Brandenburg, kon na afloop niet anders dan toegeven dat hij er niet aan te pas was gekomen tegen de Oekraïense GM. Optisch gezien leek het na een zet of vijftien nog best te gaan met de zwarte stelling, maar die vreugde was van korte duur. Al snel domineerden de witte torens de c-lijn en moest zwart zich beperken tot verdedigen. Nadat Berelovich uitermate geduldig zijn stukken naar de beste plek had gedirigeerd was het een kwestie van tijd voor de zwarte stelling definitief instortte.

Karel van der Weide en Attilla Czebe, op papier de nummers 2 en 3, hielden elkaar in de langste partij van de dag in evenwicht. Na een rustige opening ontstond een eindspel waarin Czebe met wit aanvankelijk het betere van het spel had. Nadat de lopers van het bord verdwenen keerden de kansen in het resterende toreneindspel. Karel won een pion en heeft ongetwijfeld ergens een sterkere voortzetting gemist, bijvoorbeeld 41...Tg4 in plaats van 41...Th2. Daarna mocht wit weer hopen op meer, en langs de rand van de afgrond bereikte zwart een eindspel met een toren tegen een dame, dat wonderlijk genoeg remise was omdat de vrijstaande toren giftig was en de zwarte h-pion behalve door eeuwig schaak onstuitbaar was. 

Piet Peelen draagt de rode lantaarn en dat maakte zijn spel er ook in de derde ronde niet sneller op. De partij die hij met wit tegen Yochanan Afek speelde, had hij nooit verloren als hij niet weer zo vreselijk in tijdnood was geraakt. Sterker nog, als hij tijd genoeg had gehad om 40.Txc3 uit te voeren, was een halfje zeker zijn deel geweest. Nu kon Afek na het snellere 40.Tc2 een pion op b4 oppeuzelen, en dat was direct beslissend. 

Challenger-groep: Tex de Wit nog steeds op 100%
In de Challenger-groep maakt Floris van Assendelft zijn rol van ratingfavoriet vooralsnog bepaald niet waar. Tegen Pauline van Nies werd hij na een vroege blunder hardhandig doch kortstondig op de pijnbank gelegd; na 22 zetten kon Pauline het punt incasseren. 'Ik weet niet wat me bezielde toen ik 14...Lf6 speelde', aldus Van Assendelft na afloop, en wie de ruïne die zijn stelling luttele zetten later was aanschouwt, kan alleen maar begrip voor die analyse opbrengen.

Als Van Assendelft nog iets van zijn toernooi wil maken, zal hij morgen moeten winnen van Tex de Wit, die inmiddels met 3 uit 3 een punt los staat van de rest van het veld. Nadat De Wit zich eerder als een ware Houdini door de eerste twee ronden had begeven en er zowaar twee punten aan had overgehouden, dicteerde hij vandaag voor het eerst van begin af aan de partij. Dat wil niet zeggen dat zijn overwinning op David Klein zonder slag of stoot tot stand kwam. Na een zwakke opening van David (met 8.Kb1, 9.Ld3 en 10.Lxc4 verloor hij veel kostbare tijd) won Tex weliswaar snel een pion in een riante aanvalsstelling, maar na weifelend optreden gloorde er nog even hoop voor David, die Tex nog behoorlijk had kunnen laten zweten als hij stoïcijns 29.Txf7 had gespeeld. Nadat Tex (zie diagram) met 31...Lxc2+! 32.Kxc2 De2+ 33.Kb1 Ta6 een fraaie winst had gemist, liet Davids eerste nederlaag nog altijd op zich wachten, 'maar ik had het gevoel dat ik nooit de controle kwijt was', aldus de koploper, die qualitate qua natuurlijk altijd gelijk heeft. 

Na een overwinning op Ardjan Langedijk is Jeffrey van Vliet de naaste belager van Tex de Wit. Ardjans 16.b5 bleek een vergissing die een pion kostte, niet omdat de loper op c3 bleef hangen, maar die op b5. De compensatie die resteerde was wel heel vaag, en hoewel er heel wat gemanoeuvreer aan te pas moest komen om los te geraken schoof Jeffrey het eindspel gediceerd naar winst.

Mark van Schaardenburg bleek na de zeeslang die hij een dag eerder had verloren niet uit het lood geslagen. Hij versloeg Otto Rubingh, die zijn Scandinaviër voor een dubieuze Van Geet inruilde met het zeldzame 3...b6?! Wit bleef de hele partij in het voordeel en profiteerde uiteindelijk van diverse zwaktes in de zwarte stelling. In een inferieure stelling met al een pion minder werd Rubingh in een volslagen kansloos toreneindspel gedwongen. Even later kon Van Schaardenburg zijn eerste volle punt bijschrijven.

Jelmer Sminia ten slotte ontpopt zich tot de Rob Hartoch van dit toernooi. Met zwart in een op het eerste oog kleurloze Semi-Slavische partij tegen Wim Heemskerk was de zo vurig gewenste puntendeling na 22 zetten een feit. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de analyse na afloop veel bekijks trok en volgens arbiter Joost Jansen vrijwel woordelijk te volgen was in de speelzaal. De heren analytici bedachten voornamelijk verbeteringen voor wit, maar de zwarte remisemachine leek er niet van onder de indruk.